Rozstrzenie oskrzeli w mukowiscydozie
Rozstrzenie oskrzeli to choroba dróg oddechowych, będąca nieodwracalnym rozszerzeniem światła oskrzeli w wyniku uszkodzenia ich ściany. Medyczna nazwa tej jednostki chorobowej “Bronchiectasis” pochodzi od greckich słów “bronckos” (drogi oddechowe) i “ektasis” (poszerzanie).
Rozstrzenie oskrzeli może być wrodzone lub nabyte. W mukowiscydozie, pierwotnej dyskinezie rzęsek (PCD) mówimy o etiologii wrodzonej.
Jakie są objawy rozstrzenia oskrzeli?
- uporczywy kaszel
- odkrztuszanie dużej ilości wydzieliny, zazwyczaj ropnej
- krwioplucie
- cuchnący oddech
- stany podgorączkowe
- duszność początkowo wysiłkowa, następnie spoczynkowa
Choroba rozwija się powoli, latami, z okresami zaostrzeń, z nawracającymi bakteryjnymi zapaleniami oskrzeli. Stopniowo nasila się kaszel, zwiększa się ilość odpluwanej wydzieliny, pojawia się duszność. W stanach zaawansowanych występują: sinica, palce pałeczkowate, wyniszczenie, niewydolność oddechowa.
Diagnostyka rozstrzeni oskrzeli
Podczas badania fizykalnego – osłuchiwania można stwierdzić rzężenia i szmery oskrzelowe. Badaniem rozstrzygającym o rozpoznaniu rozstrzeni oskrzeli jest tomografia komputerowa wysokiej rozdzielczości (HRCT).
Leczenie rozstrzeni oskrzeli
Nie istnieje leczenie przyczynowe, terapia ma na celu regularne oczyszczanie drzewa oskrzelowego i zapobieganie zakażeniom. Podstawą codziennej terapii jest odpowiednia rehabilitacja oddechowa. W przypadku gdy dojdzie do zakażenia stosuje się antybiotykoterapię.