FVC

FVC, czyli Forced Vital Capacity (natężona pojemność życiowa, wymuszona pojemność życiowa), to parametr mierzony podczas badania spirometrycznego, który określa całkowitą ilość powietrza, jaką osoba jest w stanie wydmuchać z płuc podczas maksymalnie forsowanego wydechu po uprzednim maksymalnym wdechu. Jest to kluczowy wskaźnik służący do oceny funkcji płuc.

Znaczenie FVC:

• FVC odzwierciedla ogólną pojemność płuc i siłę mięśni oddechowych.
• Jest używany razem z FEV1 (wymuszona objętość wydechowa pierwszosekundowa) do oceny, czy występują zaburzenia wentylacji płuc i do różnicowania między chorobami obturacyjnymi a restrykcyjnymi.

Interpretacja:

1. Choroby obturacyjne (np. POChP, astma):
   • FVC może być prawidłowe lub nieznacznie obniżone.
   • Kluczowy jest stosunek FEV1/FVC – jeśli jest mniejszy niż 70%, sugeruje to obturację.
2. Choroby restrykcyjne (np. zwłóknienie płuc, deformacje klatki piersiowej):
   • FVC jest obniżone, ponieważ płuca nie mogą się w pełni rozprężyć.
   • Stosunek FEV1/FVC jest zwykle prawidłowy lub nawet podwyższony.

Zastosowanie:

• FVC jest używane do diagnozowania i monitorowania chorób płuc.
• Pomaga ocenić skuteczność leczenia oraz postęp choroby.

W skrócie, FVC to miara całkowitej ilości powietrza, jaką można wydmuchać z płuc, i jest istotnym elementem interpretacji wyników spirometrii.