Zaburzenia węchu (dysosmia) to upośledzenie lub zmiana odczuwania wrażeń węchowych. W wyniku mutacji CFTR i nieprawidłowego działania kanałów chlorkowych dochodzi do zaburzeń klirensu śluzowo-rzęskowego. Ułatwia to kolonizację dróg oddechowych pacjentów z mukowiscydozę przez patogenne drobnoustroje i powoduje częste objawy zapalenia zatok przynosowych, w tym także zaburzenia węchu.
Obecność patogennych bakterii powoduje uwalnianie wiele szkodliwych substancji, które dodatkowo zmniejszają częstotliwość rytmu rzęskowego, a przewlekły stan zapalny powoduje rozrost komórek kubkowych i metaplazję nabłonka. Pod względem makroskopowym czynniki te prowadzą do zatkania zatok szczękowych, powodując zastój śluzu, miejscowy stan zapalny i zaburzenia wymiany gazowej. Powoduje to obrzęk błony śluzowej, zmniejszoną czynność rzęsek i w konsekwencji prowadzi do dalszej kolonizacji bakteryjnej. U niektórych pacjentów z mukowiscydozą dochodzi do rozwoju polipów w nosie, które jeszcze mocniej upośledzają odczuwanie wrażeń węchowych.
Zaburzenia węchu mogą być też skutkiem ubocznym przyjmowania leków, w tym antybiotyków (np. ampicylina, azytromycyna) oraz leków steroidowych.
Co ważne, zmniejszone funkcje węchowe wpływają głównie na progi zapachowe, a nie na identyfikację zapachu. Czyli pacjent prawidłowo rozpoznaje zapachy, ale zmienia się poziom odczuwania wrażeń węchowych. Takie zaburzenie nazywamy hiposmią (osłabieniem powonienia). Rzadziej dochodzi do całkowitej utraty powonienia, zwanej anosmią.
