Zespół badawczy z francuskiego Instytutu Pasteura zbadał gen gronkowca złocistego Staphylococcus aureus, zaangażowany w wirulencję, tworzenie biofilmu i oporność na niektóre antybiotyki. Wyniki te otwierają nowe możliwości zrozumienia mechanizmów wirulencji S. aureus. Wynik prac zostały opublikowane w czasopiśmie PLoS Pathogens.
Staphylococcus aureus jest częścią naturalnej flory skóry człowieka u zdrowych nosicieli, u których nie występują żadne objawy chorobowe. Ale jest także głównym ludzkim patogenem, powodującym choroby, od zmian skórnych (czyraki, liszajec itp.), po zapalenie wsierdzia, ostre zapalenie płuc, zapalenie kości i szpiku lub nawet sepsę. Jest to główna bakteria Gram-dodatnia odpowiedzialna za zakażenia szpitalne (infekcje nabyte w szpitalu). Najbardziej niebezpieczne szczepy to te, które wykazują oporność na wiele antybiotyków. Tak jest w przypadku MRSA, czyli odpornego na metycylinę gronkowca, szeroko rozpowszechnionego w szpitalach i stanowiącego poważny problem dla zdrowia publicznego, zwłaszcza osób z obniżoną odpornością, chorych z mukowiscydozą.
Zespół naukowców pod kierownictwem Tarka Madekka, badacza biologii Gram-dodatnich patogenów w Instytucie Pasteura, bada reakcje bakterii na zmiany środowiskowe i ich rolę w patogenezie gronkowca Staphylococcus aureus. Podczas badania jednego z białkowych systemów – WalKR, niezbędnego do przeżycia bakterii, scharakteryzował dodatkowy składnik. SpdC to białko błonowe, którego rola była wcześniej nie znana. Składnik ten oddziałuje z układem WalKR w celu kontrolowania jego aktywności, a jego brak prowadzi do silnego spadku zjadliwości i spowolnienia tempa tworzenia się biofilmu.
Wyniki badań naukowców dowodzą, że hamowanie SpdC może być potencjalnie zastosowane do zwalczania infekcji wywołanych przez S. aureus.
Dzięki uprzejmości Instytutu Pasteura, fot. Mélanie Falord, Tarek Msadek, kolorowanie Jean-Marc Panaud
