Autor

Anika Zadylak

Pisanie jest dla niej jak oddech. Anika jest publicystką, redaktorką przejmujących tekstów o życiu i walce o szczęście i zdrowie. Doświadczona losem pokazuje, że nie wolno się poddawać.

Pisze dla Oddechu Życia, Bądź Sobą be yourself Czerwony Namiot i wielu portali i serwisów internetowych.

Z życia

Dziecko utracone. Nie na zawsze…

Anika Zadylak 0
Wiesz Mamo, gdy patrzę na Ciebie czasem, jak siedzisz skulona i łzy jak krople deszczu ocierasz, to tak się cieszę. Bo wiem, że choć pod Twym sercem mieszkałam chwilę, to w sercu Twym, mam swój kąt już na zawsze. A w nim maleńkie łóżeczko i…
Z życia

O czym marzą (nie)zwykłe dzieci?

Anika Zadylak 0
- Jeśli choroba pozwoli mi dorosnąć, chciałabym pracować w schronisku dla zwierząt. Pomagać tym najsłabszym, często odrzuconym, odepchniętym przez to, że przeszkadzają, nie spełniają oczekiwań. - Czujesz się tak czasami, przez to, że…
Z życia

Byłam matką…

Anika Zadylak 1
Ktoś kiedyś powiedział, że szczęśliwym się bywa a nie jest. Czasem myślę, że tak samo jest z nami, matkami ciężko chorych dzieci. Bywamy nimi, na kilka miesięcy, czasem kilkanaście lat. A potem, pęknięte serce zakopują w głębokiej ziemi.…
Z życia

Listy do Mikołaja

Anika Zadylak 0
Ze zdjęcia, patrzy na mnie uśmiechnięty chłopak. Tuż nad jego głową, od choinki odbija się blask światełka. Wygląda jak gwiazdka. Przez chwilę myślę o tym ilu z nas ma kogoś bliskiego, już po tamtej stronie. Przecież gwiazd na ciemnym…
Z życia

List wysłany z daleka

Anika Zadylak 0
Kochana mamo. Dziękuję Ci za twoje ciepło, za mądrość, odwagę i siłę, dzięki której, mogłem żyć całe dwadzieścia lat. To przecież ty pierwsza usłyszałaś od lekarzy, że jestem naznaczony śmiercią, od dnia swoich narodzin. To ty, tuląc…
Z życia

Dom dziecięcych dusz

Anika Zadylak 1
Mama małej Natalki, opowiada, że na początku, nie chcieli nawet słyszeć o tym miejscu. - Szczerze,  to teraz mi wstyd ale myślałam o tym budynku "umieralnia". Bo tu się odchodzi ale w spokoju.  W ciszy, bez bólu, bo pielęgniarki i…
Z życia

Dopóki czas nas nie rozdzieli

Anika Zadylak 0
- Często o tym rozmawiamy, wiesz o czym. O tym, co nieuniknione, a w naszym przypadku, zazwyczaj zbyt szybkie. Myślę wtedy, że powinnam go opuścić już teraz, żeby nie został sam, kiedy mi przyjdzie udać się w tę ostatnią podróż. Ale gdy…
Z życia

Cztery ściany rozpaczy

Anika Zadylak 1
To nie jest tak, że jestem zupełnie sama. Mam wielu znajomych, a nawet przyjaciół. To pewnie właśnie dzięki nim, nadal utrzymuję się na powierzchni. Choć często jest to dryfowanie po szambie, bagnie które cię wciągnie, jeśli tylko na…
Z życia

Dziś już wiem…

Anika Zadylak 0
Wybiegłam z domu zdenerwowana i zrezygnowana, z ogromną gulą w gardle. I nagle jakby wszystko wokół stanęło w miejscu. Na ławce pod blokiem, siedziała siwiuteńka jak zimowy szron staruszka. Podniosła głowę i popatrzyła mi prosto w oczy.…
Z życia

Na szczęście, mam przechlapane życie

Anika Zadylak 6
Dlaczego zdecydowałam się na ten wywiad? Świadomość mukowiscydozy w naszym kraju jest co prawda coraz większa, ale nadal odnoszę wrażenie, że nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, czym jest ta choroba. Dlaczego postanowiłam "odpytać"…
Z życia

Z szacunku do cierpienia …

Anika Zadylak 2
Weszłam do pokoju, bo zaniepokoiła mnie cisza. Nie słyszałam koncentratora tlenu, nie chodził inhalator, a o tej godzinie Marek zawsze był już w trakcie codziennych zabiegów. Wyglądał jakby spał. Przerażająca ulga na jego twarzy, brak…
Z życia

To ogromny dar mieć takiego brata

Anika Zadylak 2
Żyjąc z mukowiscydozą pod jednym dachem wiem, że jutro może nie nadejść. Dlatego tak bardzo kocham życie. I mojego brata. Rodzice śmiertelnie chorych dzieci często poświęcają wszystko, życie prywatne i zawodowe. W gonitwie za środkami na…
Z życia

Kraj, który zabiera nadzieję

Anika Zadylak 0
Stara, sypiąca się kamienica. Śmierdząca, brudna klatka schodowa. Wchodzę ostrożnie do mieszkania. Nie. Wchodzę do nory. Grzyb na ścianach i sufitach, dwa mikroskopijne pokoiki. Wszędzie czuć zimno i wilgoć. Maleńka imitacja kuchni,…
Z życia

NOC NAJJAŚNIEJSZYCH GWIAZD

Anika Zadylak 3
Był mroźny, grudniowy poranek. On, usiłował złapać cząsteczki powietrza. Ona, siedziała zgarbiona ze zmęczenia obok niego, po kolejnej nieprzespanej nocy. W drżących dłoniach trzymała leki. On nie miał siły ich połknąć. Nie miał też siły,…